Τραγούδια από φίλους- με φίλους - για φίλους Ο Μίλτος Πασχαλίδης παρουσιάζει τον νέο του δίσκο με τίτλο "Στη χώρα των αθώων".Το όνομα του δίσκου προέκυψε από το άτιτλο συγκλονιστικό ποίημα που έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ο Μίλτος Πασχαλίδης στον οποίο ο εμβληματικός μας στιχουργός το εμπιστεύθηκε, αργότερα το μελοποίησε και το ονόμασε από μία φράση του ποιήματος, "Στη χώρα των αθώων". Ο δίσκος "Στη χώρα των αθώων" είναι ένα μουσικό έργο, βαθιά πολιτικό και ανθρώπινο "που στηρίζεται στην ιδέα της χώρας των αθώων". Είναι μια υπόθεση μεταξύ φίλων, φίλων αγαπημένων παρόντων και απόντων που στην ουσία παραμένουν ενωμένοι με χίλιους τρόπους. Ο ίδιος ο τραγουδοποιός δίνει εν συντομία το στίγμα του δίσκου: "Στη χώρα των αθώων" Σ' αυτό τον τόπο που ποτέ δεν έφταιξε κανείς για τίποτα. Κάτι τραγούδια από φίλους-με φίλους- για φίλους. Λόγια του Μάνου Ελευθερίου, του Άλκη Αλκαίου, του Οδυσσέα Ιωάννου και του Μίλτου Πασχαλίδη. Μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου, του Μίλτου Πασχαλίδη και ένα παλιό του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Τραγουδούν "αθώοι" παρέα με το Μίλτο: ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Φοίβος Δεληβοριάς. "Ένοχος": ο Γιώργος Νταλάρας- ο μόνος που φταίει πάντοτε και για τα πάντα. Καλή ακρόαση παίδες! Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της γενιάς του με δημιουργικό, αλλά και ερμηνευτικό χάρισμα σε απόλυτη ισορροπία, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο. Με τον δίσκο "Στη χώρα των αθώων" συνεχίζει την εξελικτική του πορεία καταθέτοντας μία ακόμα σημαντική εργασία που φέρει όλα τα στοιχεία της διακριτής καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Οι σημαντικοί δημιουργοί και ερμηνευτές που τον συντροφεύουν "Στη χώρα των αθώων", ανήκουν στην ίδια πνευματική οικογένεια, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται η ομοιογένεια του τελικού αποτελέσματος, σε ένα δίσκο που δομήθηκε σταδιακά, με σμιλεμένο προσεκτικά, το κάθε του στοιχείο ώστε να "δένει" με τα υπόλοιπα και να αποτελεί ένα ενιαίο "οικοδόμημα" Ο δίσκος "Στη χώρα των αθώων" έχει μνήμη, περιέχει την αντίληψη ενός γοργά μεταβαλλόμενου κόσμου, αλλά και την ελπίδα πού γεννά η ζωή που έρχεται και τελικά υπερισχύει.