Items in Basket: 0
O Elaxistos Eaytos

Papakwnstantinou Thanasis

O Elaxistos Eaytos

Label: Inner Ear

Genre: World Music

Availability

  • CD €11.99
    Out of Stock

 H Inner Ear καλωσορίζει το 2011 και τον πολύαναμενόμενο καινούριο δίσκο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που τιτλοφορείται «Ο Ελάχιστος Εαυτός» και κυκλοφορεί την 1η Φεβρουαρίου από την ετικέτα του Εξώστη. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει γράψει τη μουσική και τα λόγια του δίσκου και έχει κάνει μέρος των ενορχηστρώσεων, ενώ βασικός ενορχηστρωτής είναι ο Φώτης Σιώτας. Το μεγαλύτερο μέρος των ηχογραφήσεων έγινε στο studio «Αχός» στο Μεταξοχώρι, από τον Χρήστο Μέγα, που έκανε και την τελική μίξη. Τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου (κατά κύριο λόγο), ο Φώτης Σιώτας και ο Ορφέας Περίδης. «Ο Ελάχιστος Εαυτός» δύσκολα περιγράφεται με λόγια, το κουβάρι όμως σιγά-σιγά ξεμπερδεύεται ακολουθώντας τις λέξεις-κλειδιά του δημιουργού:


«Ο ελάχιστος εαυτός, ο τρελός χορευτής, η κιβωτός των κινήσεων, ο ιχνηλάτης του Βέγα. Το πιο ανυπάκουο απ’ τα δύο φαντάσματα∙ εκείνο που είναι του Εγώ το ωμέγα. Είδε την πρώτη ημέρα που χάραξε – απ’ όπου ξεκίνησαν τα μυστήρια όλα – γι’ αυτό έχει γίνει βέβηλος κι άναρθρος κι αέρας αγιάτρευτος που κουνάει τα δόντια.
Όταν φοβάται τα μαλλιά του αλλάζουνε και γίνονται τένοντες ζώου κυνηγημένου, βελόνες στο δάσος με τ’ απόδημα πεύκα ή ακόμα και σώματα στις ράγες του τρένου. Κι ενώ μπορεί ν’ αναγνωρίσει σπαράγματα δε λέει να ξεχωρίσει τη φρίκη απ’ το φιρίκι. Λερώνει με τα πόδια τον ψεύτη ουρανό και κλέβει από την κόλαση ότι του ανήκει.
Ο ελάχιστος, λέμε, ο νοσταλγός της αρχής, που το άσπρο στο μάτι του έχει γεμίσει με βρύα,
ο ξενιστής των ονείρων που αλλοιώνει τα σχήματα κι αναγκάζει το χώρο να παθαίνει ναυτία.
Ο μονοσάνδαλος είλωτας, το άξαφνο ράγισμα, η πόλη, όπου τα κτίρια δεν έχουνε πόρτα,
η ένρινη φάλαινα, το κήτος του Ιωνά, το άγριο κόχλασμα που ετοιμάζει τα χόρτα.
Αυτός ο ελάχιστος, αυτός ο εαυτός, ίδιος με θόρυβο ψυγείου σ’ άδειο σπίτι, που δένει αρμονικά με τον άλλον, του σύμπαντος, και υφαίνουν τον τρόμο και μετά την πίστη. Παγώνει τον χρόνο, παγώνει το αίμα, δεν εξελίσσεται, δεν ερμηνεύει. Βουτάει τα δάχτυλα στο μέλι της ζωής κι αυτιστικά-θαρρείς- για πάντα το αναδεύει».